داخل خانه، بيرون خانه 1 ـ اخم ها مال بيرون از خانه هستند. جديت، سختگيري و موشکافي مربوط به محيط کار مي شوند. 2ـ تساهل و تسامح مال داخل خانه است. هم خانواده و هم خانه هر آدمي، نزديک ترين افراد به او هستند. گشاده ترين چهره و عميق ترين لبخندها از آن آنهاست. 3 ـ خودبيني و تلاش براي به دست آوردن جايگاه بهتر، مال بيرون از خانه است. در محيط کار، همه تلاش ها بايد در راستاي کسب شرايط بهتر و ارتقاي درجه باشد. هر ديدگاهي غير از اين اشتباه است. 4 ـ صميميت واقعي و دوري از ماديات، مال خانه است. بين هم خانه ها، اعضا در افق هم قدر دارند نه در عمود هم. خانواده هايي موفق ترند که افراد آن خود را در موقعيتي موازي و هم اندازه ديگران ببينند، نه اين که به بهانه هاي مختلف دنبال يک پله بالاتر ايستاده باشند. 5 ـ رقابت، حسي است که بيرون خانه ارضا مي شود. آن که کنار تو ايستاده، رقيب توست. احترامش را نگه دار، اما غفلت نکن که به چشم بر هم زدني از تو سبقت خواهد گرفت. 6 ـ رفاقت احساسي است که داخل خانه به اوج مي رسد. « احترام » را کنار بگذار و او را از صميم قلب « دوست » بدار. 7 ـ « من» مال بيرون از خانه است. در تمام ساعات روز به دنبال اثبات شايستگي هايت باش، اما وقتي به خانه بر مي گردي، « من» را پشت در، زمين بگذار. 8 ـ « ما» مال داخل خانه است. در خانه هيچ کس «من» نيست. همه دردها مشترکند، چونان که خوشي ها از آن همه است. 9 ـ « درد» مال بيرون از خانه است. ترافيک، خستگي، تنش هاي شغلي، انواع گرفتاري هاي روزمره و هر گره کور ديگري مربوط به جايي دورتر از چهار ديواري خانه است. 10 ـ « درمان » مال داخل خانه است. اگر درد را در چشم هم خانواده ات پيدا نکردي، به هيچ دردي نمي خوري ! دست تو نخستين و بهترين مرهم است. باور کن.